Vorig jaar kreeg ik op mijn 43^e de diagnose triple negatieve borstkanker. Ik heb 4x ac kuur en 12x placitaxel/carboplatin gehad. Op 19 april een amputatie van mijn linkerborst en ik slik nu nog capecetabine tot 21 november.

De relatie met mijn lijf is in zoverre veranderd dat ik niet zo goed meer weet wat het aan kan. Ik moet constant keuzes maken. Voorheen sportte ik 5 x in de week intensief nu moet ik er rekening mee houden dat als ik een uurtje intensief sport ik erna een paar uur rust moet houden omdat mijn interne batterijtje niet meer zo veerkrachtig is en ik meer tijd nodig heb om te herstellen. En twee (verjaardags)feestjes in het weekend? Van eentje moet ik al twee dagen bij komen en dan komt er nog geen eens alcohol aan de pas 😉.

Ondanks dat ik positief ben zit er altijd in mijn achterhoofd een spookje dat bang is dat het terug komt. Dit heeft ook te maken met het feit dat ik triple negatieve borstkanker heb. Deze vorm van borstkanker is agressief en komt in uitzaaiingen terug. Vooral het 2e en 3e jaar na diagnose zijn extra spannend. Na deze cruciale jaren is de kans op terugkeer van de ziekte veel kleiner.

Ik heb vooral geleerd te kijken naar de dingen die wel kunnen. Tevens heb ik geleerd dingen die ik niet kan veranderen sneller te accepteren. Maak je niet druk over kleine dingen en geniet!

Ten aanzien van mijn omgeving heb ik tijdens mijn traject gemerkt dat bepaalde mensen dichterbij gekomen zijn en bepaalde mensen ook op afstand zijn komen te staan. Daar heb ik me met name in begin heel druk om gemaakt maar heb nu wel een kringetje met alleen maar oprechte mensen om me heen waarop ik kan bouwen. Nu en in de toekomst. 

Waarom ik mezelf laat zien deze maand? Om kracht te geven aan alle vrouwen die op dit moment nog in het hele traject zitten. Het is niet makkelijk maar humor en een flinke dosis positiviteit maken het traject een beetje draaglijker.