Het was 26 juni 2018. Ik ontdekte op een vrijdag een knobbel. Het weekend heb ik het nog afgewacht. Maandag belde ik de huisarts en gelukkig kon ik gelijk terecht. Het is niet te geloven hoe snel het ging want dinsdag lag ik al in het ziekenhuis en dezelfde dag kreeg ik de uitslag: borstkanker. Helaas bleek ik ook uitzaaiingen in de okselklier te hebben. 

Vanaf toen ging ik in de overlevings modus en kwam in de rollercoaster terecht. Nog geen maand later begon ik met mijn eerste chemotherapie en immunotherapie. De chemotherapie duurde een half jaar, de immunotherapie anderhalf jaar. 

Na de chemotherapie volgde een borstamputatie op 9 januari 2019 en een okselsklier toilet.

Mijn eigen moeder ben ik op 65e jarige leeftijd verloren door deze ziekte. Dit heeft grote invloed op alles gehad. Ik was zelf destijds 27 jaar.

Tijdens mijn ziek zijn maakten we ons zorgen of het wel goed zou komen en nu maken we ons ook weleens zorgen of het terug zal komen. Vooral voor mijn dochter is dat een angst.

Kanker heb je niet alleen. Je naasten hebben het ook zwaar en de impact op het gezin moet niet onderschat worden. 

Mijn naasten hebben mij erg gesteund door mee te gaan naar chemotherapie zodat ik daar niet de hele dag alleen zat. Wanneer ik mij weer wat beter voelde ging ik met vrienden en familie leuke dingen doen, zoals uit eten gaan en uitstapjes maken. 

Ik wil mee geven goed te luisteren naar je lichaam en hoe je je voelt. Dat is het allerbelangrijkste!