Op 28 september 2021 kreeg ik mijn diagnose.

In mijn familie hebben  mijn tante en oma borstkanker gehad.  Vanaf mijn 40e heb ik jaarlijks een mammografie.  Afgelopen september ook, alleen deze keer stond ik na de mammografie opgewekt in de AH en werd ik gebeld dat de radioloog iets had gezien en of ik gelijk terug kon komen. Na 2 biopten volgde de week erna de diagnose Triple Negatief  met 2 tumoren , DCIS maar gelukkig geen uitzaaiingen.

De diagnose sloeg in als een bom maar als snel schoot ik in actie om mezelf voor te bereiden op het traject. Ik heb 16 maal chemo gehad, de welbekende AC en Taxol met Carboplatin. Ik ben de chemotherapie best goed doorgekomen, daar heb ik geluk mee gehad. Het is bizar wat een lijf aankan. Na de chemotherapie ben ik borstbesparend geopereerd en daarna 20 x bestraling met booster omdat er nog wat DCIS gevonden was. En ineens ben je klaar met de actieve behandelingen. Ik vind dit traject soms pittiger dan de behandeling zelf!

Ik ben ontzettend trots op mijn lijf dat ze dit heeft kunnen volhouden. De drang naar overleven is zo ontzettend groot dat je alle klachten er maar bij neemt, en dat zijn er best veel. Ik ben bezig om weer opnieuw mezelf uit te vinden. Ik wil soms veel meer dan dat ik fysiek kan. Soms denk ik nog steeds: wat is mij in godsnaam overkomen? Ik voelde mij tijdens het traject enorm gesteund door de mensen om mij heen. Sommige contacten zijn versterkt en andere verwatert.

Mijn toekomst vind ik soms spannend, het onbevangen plannen maken is verdwenen. Mede daardoor voel ik soms een intense drang om alles te doen en te ervaren omdat het leven zomaar anders kan lopen. Hierin moet ik een soort rust gaan vinden. Ik probeer per dag te genieten en te leven. Ik waardeer meer wat ik al had in mijn leven, de liefde voor de mensen om mij heen is intenser geworden. Dat maakt mij gelukkig.

Ik denk bij alles: probeer te relativeren, sommige dingen zijn echt minder belangrijk dan het lijkt. Koester wat je hebt en jaag je verlangens na, stel niet uit.

Dat uiteindelijk je het zelf moet doen zoals het horen van de uitslagen over jezelf,  doodeng soms. Het ondergaan van de onderzoeken en de behandelingen. Dit is soms heel eenzaam, niemand kan dat overnemen. Ik heb geleerd dat alles wat ik nodig heb in mijzelf zit. Maar dat de mensen om mij heen het helpen te dragen. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

Ik ondersteun jullie platform enorm omdat jong en oud borstkanker krijgen. Met deze verhalen wordt het meer zichtbaar en herkennen andere vrouwen zichzelf misschien hierin.