Mijn naam is Stefanie, 47 jaar en woonachtig in het Groene Hart samen met mijn vriend Dennis en onze hond Bennie. Verbouwing net achter de rug, privé alles op orde en ook qua werk. Het leven lachte ons toe ondanks alle Corona perikelen. En toen was het zondag 31 oktober 2021. Na een rondje hardlopen, snel douchen want een verjaardagsfeestje van ons nichtje en neefje uit Harderwijk stond op de planning. En daar voelde ik het, uit het niks, een knobbeltje in m’n rechterborst. Ik besloot nog even niks tegen zeggen tegen Dennis omdat ik hem niet onnodig ongerust wilde maken. Uiteraard heb ik het ‘s avonds wel gezegd. De volgende ochtend de huisarts gebeld en kon dezelfde dag nog terecht. De huisarts zei inderdaad dat ze iets voelde maar er was geen reden tot paniek want het was een “ zwevend knobbeltje”. 

Wel zei ze me voor de zekerheid naar het Alrijne ziekenhuis door te sturen want ze wilde het wel uitsluiten en daar was ik het uiteraard mee eens. Een week later, maandag 8 november 2021 kon ik terecht voor een mammografie. De zondag voor de mammografie liepen we nog samen een 5km hardloopwedstrijd en tijdens dit loopje had ik constant een stemmetje die zei dat het niet goed zat. Op 11 november 2021 volgde het bericht wat je nooit hoopt te horen. “Ik heb slecht nieuws, u heeft borstkanker!” 

Nu bijna 9 maanden verder. 2 borstbesparende operaties, 20 booster bestralingen, 20 weken chemotherapie, 4 x AC chemotherapie inclusief haaruitval 12 x taxol chemotherapie 10 x bloedprikken 1 x PICC infuus 100% van de geplande chemo’s gehaald!! 

En nu volgt fase 4, (anti)hormoontherapie voor minimaal 5 jaar. De komende 3 maanden even geen ziekenhuis bezoekjes, zal ik het gaan missen? Heb ik weer het vertrouwen in mijn lijf? Ook ga ik starten met oncologische revalidatie en met re-integratie op mijn werk. Super veel zin in maar ik moet oppassen dat ik niet te snel ga. Ik heb mezelf daarom ook een coach cadeau gegeven omdat ik graag op een goede manieren mijn privé - werk - leven na kanker wil oppakken. Zin in dit traject! Mijn motto is en blijft “Ik heb het nog nooit gedaan maar ik denk dat ik het wel kan!!”

Ik heb tot nu toe geen last van “leven in angst na kanker” dus ik verwacht dat ik alles weer kan oppakken.

Wat ik heb geleerd?

Dat mijn lijf ondanks de diagnose super sterk is en mij niet in de steek heeft gelaten. Zowel fysiek als mentaal.

Net voordat ik de diagnose kreeg heb ik deze tatoeage laten zetten op mijn linker pols(dichtbij mijn hart). Infinity & een hartje. Dit is een herinnering aan mijn overleden mama, mijn partner Dennis, mijn lieve familie & vrienden. Tijdens het hele traject heb ik vaak met een warm gevoel naar mijn pols gekeken als er weer een infuus werd geprikt.

Ik laat mezelf zien deze maand. Ik vind het een mooi initiatief om medewerking te verlenen aan jullie platform. En een mooie foto met nu nog mijn kale koppie of eigenlijk mijn Anouk kapsel lijkt mij super gaaf!