In 2021 kreeg ik mijn diagnose. Nadat ik een grote schijf boven in m’n rechter borst voelde ben ik naar de huisarts gegaan. Deze verwees mij door. Gezien mijn leeftijd zou het om een cyste gaan. Al snel volgden een echografie, mammografie en een biopt.

Dezelfde avond werd ik nog gebeld door mijn huisarts met slecht nieuws: je hebt hormoongevoelige borstkanker.
Uiteindelijk bleken er een stuk of 8 a 10 vlekken te zien te zijn op de petscan die als vervolg werd gemaakt.
Gelukkig geen uitzaaiingen op afstand maar wel een in m’n poortwachtersklier.

Mijn eerste Lucrin injectie kreeg ik op mijn verjaardag. Deze krijg ik elke maand. De dag erna begonnen met de chemo’s (16x) daarna dubbele amputatie met reconstructie. De dubbele amputatie was op eigen verzoek. Er volgden 15 bestralingen en een half jaar chemotabletten. En voor 10 jaar naast de Lucrin injectie ook een dagelijkse anti hormoontablet (letrozol). Ik heb nu nog wat operaties om de reconstructie af te maken voor de boeg.

Het hele traject heeft op alles invloed. Ook bijvoorbeeld op je sexualiteit. Het was heel belangrijk met mijn partner te blijven praten en samen ‘ons’ opnieuw uitvinden. Door wederzijds begrip, respect en moeite voor elkaar te hebben/doen.

De belangrijke mensen waren er voor me. En soms werd ik positief verast uit onverwachte hoek.

Via mijn blog heb ik alle mensen heel intensief meegenomen in mijn traject en gedetailleerd alles gedeeld om zo lotgenoten ook te kunnen helpen en positiviteit over te kunnen brengen. (Vlog:www.sergioenrenee.nl)

Voor de toekomst hoop ik dat ik door kan leven, blij kan zijn en dat de kanker nooit meer terugkomt! Dat ik hier ook vertrouwen in kan houden en het een beetje los kan laten.

Ik heb geleerd dat mijn lichaam sterker is dan je denkt ook al heeft het me in de steek gelaten.

Er moet meer aandacht komen voor de jonge vrouwen met borstkanker. Dat zijn er veel meer dan je denkt!